Veel mensen hebben er wel eens mee te maken. Je gaat op vakantie of er zomaar even tussenuit. In een onbekende omgeving, waar mensen vriendelijker zijn, waar alles beter smaakt en lekkerder ruikt, staar je over het het kalme water in de warme zon en je laat je gedachten even helemaal los. De telefoon op stil, je laptop dicht. Je zorgen even aan de kant. Totale ontspanning en verder even helemaal niks!
En ineens is daar die stem in je hoofd: “Heerlijk die rust. Als ik terug ben ga ik het helemaal anders doen!” Je hebt ineens allerlei creatieve ideeën en je bepaalt hier en nu dat het wel eens anders kan en mag. Minder verantwoordelijkheden. Vaker tijd voor mijzelf. Meer sparen. Misschien een paar uren minder werken in de week. Een andere baan. Yoga lessen. Vaker sporten. Mijn ouders vaker bezoeken. Meer met vrienden er op uit…
Eenmaal terug in Nederland ben je nog een of twee dagen vrij om je voor te bereiden, vooral mentaal, op de maandag erop. En voordat je het weet ben je weer terug in de dagelijkse beslommeringen. Na een week lijkt die vakantie alweer maanden geleden. Langzaam ebt de vastberandenheid weer langzaam naar de achtergrond. Een andere stem komt terug aan de oppervlakte. Een bekende stem, die door de jaren heen misschien wel je beste vertrouwde vriend en raadgever is geworden, verteld je dat alles eigenlijk wel okay is zo. Wat zit je nu eigenlijk te zeuren….
Nieuwe ideeën en oude patronen
Waarschijnlijk begon je de eerste weken wel heel enthousiast aan je nieuwe IK. En je wist zeker dat je het nooit meer anders ging doen. Maar sneller dan je bewustwording bij kon houden was je weer volledig terug in je oude patronen. De nieuwe inzichten en overtuigingen die je om zou zetten naar fundamentele plannen gingen weer op de plank waar ze liggen te verstoffen tot de volgende vakantie.
Het schuldgevoel en de frustratie zijn de eerste weken het ergst. Maar ook die emoties maken vanzelf wel weer plaats voor die twee goede vrienden ‘Ratio & Realiteit’. En anders helpen je andere vrienden van vlees en bloed je wel herinneren aan hoe het ook alweer hoort te zijn. “Jij met je gekke dingen ook altijd… Fijn dat je weer ‘normaal’ doet.” “Ja, zeg je zachtjes tegen jezelf… laat ik maar weer ‘normaal’ doen.
Misschien herken je dit verhaaltje niet zo zeer bij jezelf. Maar uit onderzoeken blijkt, en ook uit eigen ervaring met mijn eigen stemmetjes en die van mensen om mij heen, dat ruim 83% van de mensen van 25 jaar en ouder regelmatig goede voornemens heeft om dingen anders te willen doen. Soms is het simpleweg een beslissing om te gaan sporten en gezonder te eten. Of het is sparen, een opleiding volgen, een nieuwe baan of een nieuwe carrière. Of zelfs volledig het roer om gooien. Kijk eens om je heen. Verbaast het jou ook dat maar 3% écht iets gaat veranderen?
De 3 procent
Bijna drie jaar geleden was ik een van die 3%. Na jaren van twijfel besloot ik zelfstandige te worden. Nooit meer werken voor een werkgever. Het was een spannende stap. Maar ik was vastberaden en had een enorme drive. Die negatieve stem in mijn hoofd besloot ik volledig te negeren en maakte plaats voor actie en daadkracht.
Ik vond de juiste mensen om mij heen die mij de juiste weg wezen en wilden coachen. Nu bijna 3 jaar later ben ik trots dat ik heb doorgezet. In deze periode heb ik mij meer ontwikkeld dan ooit te voren. Nu combineer ik mijn ervaringen met de unieke EQ trainings methode om anderen te trainen en te coachen op hun weg naar vrijheid en onafhankelijkheid. Voor mij is de absolute meerwaarde van mijn beslissing; het resultaat van de mensen die ik help, mijn eigen persoonlijke groei en de nieuwe vrienden die ik onderweg heb gemaakt.
Er zijn natuurlijk tegenslagen en stressfactoren. Maar die kan ik het hoofd bieden door mijn focus te richten op het grotere doel. Het is niet altijd leuk of gemakkelijk. Maar laten we eerlijk zijn, dat was het ook niet toen ik nog een baan had. Situaties zijn er altijd. En het is hoe je met die situaties omgaat, en vooral hoe jij tegen jezelf praat, wat de uitkomst bepaalt van elke situatie.
Als jij graag wilt dat iets verandert in je leven, wat het ook is, de absolute eerste stap is eerlijk zijn tegen jezelf. Wát wil je écht? Wat is de absolute meerwaarde als je die beslissing ook echt neemt? Wat zijn de gevolgen als je juist geen beslissing neem? Blijft alles zoals het is? Wordt jouw situatie vanzef beter als je niets doet? Wanneer je deze antwoorden hebt gevonden dan komt stap twee:
ACTIE! uit je comfortzone! En de deur achter je dichtgooien zodat je niet meer terug kan. Maak een plan. Bouw nieuwe gewoontes op en creëer momentum. Vraag hulp! Maar wees kritisch bij het bepalen wie je écht kan helpen. Meestal zijn dat niet je beste vrienden of familie. Die willen het beste voor je, zeker, maar vaak zijn zij waar jij juist niet meer wilt zijn en zullen je met veel gemak zeggen dat het okay is om het even rustiger aan te doen, of erger nog, op te geven. Die schouder om op te huilen is fijn maar helpt je geen steek verder. Bij tegenslag en grote stress momenten heb je hulp nodig van iemand die het pad al eens heeft bewandeld en je durft te confronteren om door te zetten. Stel je eens voor hoe jouw leven er uit zal zien wanneer je doel in zicht is.
Zo, nu eerst maar eens er tussenuit, even een momentje voor jezelf…. 😉